So candy

'Cause there's you and me and all of the poeple

Nie ma chyba w moim życiu rzeczy, której naprawdę żałuję. Są tylko małe żalki, które mijają, gdy tylko nadarza się okazja. Że żałuję na przykład, że nie mogę w danej chwili być przy kimś, bo tak bardzo przecież tego chcę. Ale o tym już nie pamiętam, kiedy to się zaczyna dziać. Inna kwestia, jak to się w ogóle dzieje. Bo jest to coś wspaniałego, cudownego, coś co da się opisać, a jednocześnie jest nie do opisania. Najlepsze jest to, że to już było. Tylko, że nie takie. Ma to jakiś szczególny wymiar. Naznaczone jest piętnem dojrzałości. I przyznam szczerze, dzięki temu jest mi to o wiele bliższe.
Tak trochę, jakbym zaczynał rozumieć świat, siebie, innych. Co prawda nie jest możliwym odkrycie istoty świata i życia, bo ta jest w ciągłym ruchu, nawet, jeśli coś uda nam się dojrzeć, to to już nie jest takie, jakim to widzieliśmy. Ale jest ten błysk, chwilowe olśnienie, które pozwala powiedzieć "widziałem! to jest to!". Jest to coś, co sprawia, że człowiek czuje swobodę, wolność, doświadcza całej masy emocji, uczuć, którymi pragnie dzielić się z innymi. I mając taką możliwość znikają wszystkie problemy, świat jest prosty i jasny, nie liczy się nic innego, jak iść do wyznaczonego celu w doborowym towarzystwie.
Są rzeczy, których napisać tu nie mogę. Mogą to widzieć osoby, co do których nie chciałbym, aby posiadały pewne informacje. Wliczają się w to nawet przyjaciele i dobrzy znajomi. Są rzeczy, na które jest za wcześnie, aby głośno o nich mówić. I choć są to rzeczy sprawiające niemałą przyjemność, to przyjdzie czas, aby i o nich opowiedzieć.
Panta rei - wszystko płynie. Ale nikt nie powiedział, że to co popłynęło musi być lepsze od tego, co płynie teraz przed naszymi oczami.