Bez tytułu

Chwila wytchnienia. Od poezji, marnej, bo marnej, ale poezji. Ten blog to liryka mojej duszy, choć pewne rzeczy trudno ubrać w formę wiersza. Wierszem, fakt, faktem, powiedzieć można wszystko, ale nie jest to łatwe, a czasem lżej jest napisać coś po prostu, po kolei, słowo za słowem, do pełnych linii.

Życzę sobie wszystkiego najlepszego, szczęścia, zdrowia, powodzenia. I wszystkiego najlepszego, i szczęścia, i zdrowia, i powodzenia. I jeszcze najlepszego wszystkiego, bo dawno nie dostałem życzeń.

Chciałem o czymś pisać, ale zapomniałem, bo piszę tą notkę już kilka godzin z przerwami na różne inne zajęcia.
Do następnego.

Apollo, kocham Cię

Mój Apollo

Jedyny.

Jesteś moim bóstwem,

obiektem westchnień,

skrytym marzeniem.

Jesteś bogiem,

gdzieś daleko,

w świecie nieosiągalnym,

w sferze, do której nie mam

dostępu.

Schodzisz do mnie,

nawiedzasz moją rzeczywistość,

czyniąc ją nierzeczywistą.

A ja...

Ja boję się, że to wszystko

będzie tylko snem.

I budząc się rankiem

umrę z rozpaczy,

że znów jesteś tylko moim marzeniem.

Apollo,

Kocham Cię.