List

Pisanie listów jest niewątpliwie sztuką. List to nie tylko zapisana kata papieru w kopercie. To analiza osobowości własnej i adresata. Pisanie listów jest sztuką. Wiedzieć do kogo się pisze, wybrać odpowiedni papier, dobrać do niego atrament i narzędzie, którym będzie się nam pisać najlepiej. Wreszcie wiedzieć co napisać i dobrać do tego odpowiednie słowa, które z uczuciem i czcią zapisuje się kolejno po sobie. Pisanie listów to jedyna sztuka, którą naprawdę w pełni, od początku do końca uprawiam. Może nie profesjonalnie, ale z należytą czcią, szacunkiem i formą stosowną do treści. Zawsze w moim stylu. Nieco retro, nieco romantycznie. Nie wyobrażam sobie pisać listu na komputerze i go drukować (mówię o prywatnych), nie wyobrażam sobie pisać listu długopisem, na zwykłej białej kartce, czy z zeszytu w kratkę lub linię. Nie wyobrażam sobie wsadzenia karty pełnej moich uczuć i emocji do pierwszej lepszej białej koperty niczego sobą nie reprezentującej. Dlatego piszę na papierze o odpowiedniej fakturze, chciałbym na czerpanym, ale nie mam do niego dostępu. Dlatego piszę na kremowym papierze czarnym atramentem naciąganym wprost z kałamarza piórem o stalówce, prowadzącej linie cienkie, delikatne, zwiewne. Dlatego listy moje znajdują się w kremowych, brązowych, złotych kopertach bez adresu i znaczka, podpisane jednak tak, że nie ma wątpliwości do kogo list jest.

Dlatego tak mało piszę listów.
Dlatego są tak piękne.
Dlatego pragnę jak najczęściej się nimi dzielić, oddając je adresatom.