Fajerwerki

Ta piosenka, ten teledysk to jest dla mnie coś nieprawdopodobnego. Ta prostota przekazu, a zarazem głębia wywołały u mnie stan bardzo, bardzo pozytywny. I mimo, że powinienem napisać wypracowanie z historii, to jednak piszę tutaj.
Z tego tytułu naszła mnie taka zwyczajna refleksja, jak niewiele potrzeba, aby zrobić jakiś krok, aby porzucić stagnację. Bo przecież wystarczy tylko uwierzyć w siebie. Wystarczy znaleźć gdzieś, czasem bardzo głęboko, głęboko, w sobie tę iskierkę nadziei, iskierkę siły, którą trzeba wydobyć, aby mogła zapłonąć jasnym, mocnym światłem. Trzeba tylko pozwolić rozwinąć się ogniowi pozytywnej energii, tylko ignite the light. Z jednej strony to tak niewiele, z drugiej często wiąże się z olbrzymim wysiłkiem, z pokonywaniem własnych słabości, z przechodzeniem samego siebie. Ale wystarczy czasem odrobina wiary, że się uda, że będzie dobrze, aby zdziałać cuda.
Fakt. Odrzucenie własnych niedoskonałości nie jest łatwe. I nikt nie gwarantuje, że się uda. Jednak, jak to wylosowała moja koleżanka (pozdrowienia dla Tusi) na Facebooku - lepiej żałować za popełnione błędy, niż za niewykorzystane szanse. Musimy korzystać z tego, co daje nam życie. Musimy, bo inaczej nasze życie będzie bez wyrazu, obojętne. Każdy ma jakieś pragnienia, każdy chce coś osiągnąć. Czy to będzie oddech wolności, swoboda miłości, szczęśliwa rodzina, nie ma to znaczenia. Liczy się postawiony cel, który sprawi, że nam (a pewnie również i innym) w życiu będzie trochę łatwiej, trochę przyjemniej. I myślę, że o to właśnie chodzi. Aby nasze życie było lepsze, z każdym dniem coraz bardziej.
I chociaż nie jest łatwo, to ja sam, kiedy tylko mam możliwość, staram się bronić prawa do swobodnego życia. Do tego, aby kochać mogli się nie tylko kobieta z mężczyzną, ale również dwie kobiety i dwóch mężczyzn. Miłość nie zna ograniczeń. A to właśnie dzięki miłości nasze życie może stawać się lepsze. Dla wielu ludzi miłość jest właśnie tym czynnikiem wyzwalającym iskierkę pozytywnej energii, która później płonie jak fajerwerki.